λοϊζοσ γ.γεωργιου
Ορθοπαιδικοσ Χειρουργος
Τραυματολογος
λοϊζοσ γ.γεωργιου
Ορθοπαιδικοσ Χειρουργος
Τραυματολογος
Η Αρθροσκόπηση είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική που εφαρμόζεται στις περισσότερες αρθρώσεις του σώματος για καλύτερη οπτική επαφή και γρήγορη ανάρρωση.
Η επέμβαση αυτή περιλαμβάνει μικρές οπές στο δέρμα σαν πύλες εισόδου, από τις οποίες εισάγεται το αρθροσκόπιο, ένα όργανο με αρκετούς μικροσκοπικούς φακούς που συνδέεται με οθόνη, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα της εξέτασης της άρθρωσης με μεγάλη λεπτομέρεια. Από τις άλλες πύλες εισόδους εισάγονται αρθροσκοπικά εργαλεία οπότε η επέμβαση από διαγνωστική μπορεί να γίνει και θεραπευτική.
Οι ασθενείς μπορούν να επωφεληθούν από αυτή τη “key hole surgery” γιατί έτσι δημιουργούνται μικρότερες βλάβες των ιστών, μείωση του χρόνου ανάρρωσης, λιγότερες ουλές και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, με σαφώς καλύτερη οπτική επαφή στο εσωτερικό της άρθρωσης.
Η Ρήξη των τενόντων του στροφικού πετάλου είναι μία συχνή αιτία πόνου και αδυναμίας στον ώμο.
Το στροφικό πέταλο αποτελείται από τους καταφυτικούς τένοντες των μυών του υπερακανθίου, του υπακανθίου, του υποπλατίου και του ελάσσονα στρογγυλού μυ. Οι τένοντες αυτοί σχηματίζουν ένα πέταλο το οποίο καλύπτει την άνω επιφάνεια της βραχιονίου κεφαλής .
Η βασική λειτουργία του στροφικού πετάλου έγκειται στην επικέντρωση της βραχιόνιας κεφαλής στην ωμογλήνη κατά τις κινήσεις του ώμου και κατά πολύ λιγότερο στην ανύψωση του άνω άκρου.
Οι τένοντες παρουσιάζουν ρήξεις μερικού ή ολικού πάχους. Οι ρήξεις αυτές είναι τραυματικής αιτιολογίας σε νέους ασθενείς και εκφυλιστικής μορφής σε ηλικιωμένους.
Οι εκφυλιστικές ρήξεις είναι αρκετά συχνές στους ηλικιωμένους και πολλές φορές χωρίς συμπτώματα. Αυτές οι ασυμπτωματικές ρήξεις είναι οι λεγόμενες «Λειτουργικές Ρήξεις», στις οποίες παρά το γεγονός της ύπαρξης ρήξης, ο ασθενής είναι σχεδόν χωρίς συμπτώματα. Ο λόγος έγκειται στην ύπαρξη ισορροπημένου ζεύγους δυνάμεων που σταθεροποιούν την κεφαλή στην ωμογλήνη. Αυτές οι ρήξεις κατά βάση δεν χρήζουν χειρουργικής θεραπείας. (Ασυμπτωματική Ρήξη στροφικού πετάλου)
Θεραπεία των συμπτωματικών ρήξεων, είτε πρόκειται για ολικού είτε για μερικού πάχους, είναι χειρουργική. Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι με την πάροδο του χρόνου οι ρήξεις μερικού πάχους μετατρέπονται σε ρήξεις ολικού πάχους. Βέβαια η ηλικία και η γενική κατάσταση του ασθενή πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Η επέμβαση πρέπει να διενεργείται όσο το δυνατόν γρηγορότερα για καλύτερα αποτελέσματα. Έτσι αποφεύγονται η συρρίκνωση και η εκφύλιση του ραγέντος τένοντα, η ανάπτυξη λιπώδους εκφύλισης στο μυ κ.λ.π. Η χρόνια και μη αποκατασταθείσα ρήξη συχνά οδηγεί με την πάροδο του χρόνου στην ανάπτυξη της εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας ένεκα ρήξης στροφικού πετάλου με τη μετατόπιση της βραχιόνιας κεφαλής προς το ακρώμιο. (Cuff Tear Arthropathy)
Η Αρθροσκοπική αποκατάσταση της ρήξης με άγκυρες σταθεροποίησης στο οστού είναι η μέθοδος εκλογής. Ο στόχος της θεραπείας είναι η εξάλειψη του πόνου, πράγμα που επιτυγχάνεται σχεδόν πάντοτε, και η βελτίωση της δύναμης στις κινήσεις του ώμου. Αυτό εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον ασθενή. Γενικά τα αποτελέσματα της αρθροσκοπικής αποκατάστασης είναι εξαιρετικά, βέβαια αυτά εξαρτούνται από την ποιότητα του τένοντα, με άλλα λόγια ηλικία ασθενή, και την χρονιότητα της ρήξης πού οδηγεί σε συρρίκνωση και ατροφία του μυός.
Μετά την επέμβαση το άνω άκρο τοποθετείται σε ειδικό νάρθηκα ακινητοποίησης για 6 εβδομάδες. Ο χρόνος αυτός είναι απαραίτητος για την επούλωση του τένοντα στο οστού. Στο διάστημα αυτό ο ασθενής αφαιρεί τον νάρθηκα μία φορά την ημέρα για παθητική κινητοποίηση του ώμου και μπάνιο. Ακολούθως, μετά τις 6 εβδομάδες ο ασθενής αρχίζει προοδευτικά υποβοηθούμενες ασκήσεις και φυσιοθεραπεία για απόκτηση εύρους κινήσεων. Μετά την συμπλήρωση 3 μηνών από την επέμβαση αρχίζει η ενδυνάμωση με ασκήσεις υπό αντίσταση. Βέβαια το εκάστοτε μετεγχειρητικό πρόγραμμα προσαρμόζεται στο συγκεκριμένο ασθενή ανάλογα βαθμού βλάβης, ηλικίας κλπ. Γενικά ο ασθενή μπορεί να εκτελεί τις καθημερινές ανάγκες και ασχολίες χωρίς ιδιαίτερης βοήθειας σε διάστημα περίπου 3 μηνών. Επάνοδος στις αθλητικές δραστηριόυητες μετά απο 4-6 μήνες.
Λέγοντας αστάθεια ώμου, εννοούμε την κατάσταση κατά την οποία η άρθρωση του ωμού εξαρθρώνεται ή παρουσιάζει συμπτώματα υπεξαρθρήματος δηλ. “αίσθημα ότι η άρθρωση φεύγει από τη θέση της”.
Η γληνοβραχιόνια άρθρωση (δηλ η άρθρωση του ώμου) είναι εκ φύσεως μία ασταθής άρθρωση αφενός, αφετέρου όμως παρουσιάζει τεράστιο εύρος κινήσεων. Γι αυτό το λόγο παρουσιάζει συχνά αστάθεια, δηλ τάση να εξαρθρώνεται.
Η σταθερότητα της άρθρωσης βασίζεται σε στατικούς παράγοντες (σύνδεσμοι, επιχείλιος χόνδρος) και σε δυναμικούς ( μύες). Η αστάθεια προκύπτει συνήθως μετά από τραυματικό εξάρθρημα και στη συνέχεια παρουσιάζονται επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα, οπότε μιλάμε για καθ’ έξιν εξάρθρημα ένεκα τραυματικής αστάθειας. Σπανιότερα δε, γενετικοί παράγοντες με γενικευμένη χαλάρωση συνδέσμων συμβάλλου στην αστάθεια. Εδώ πρόκειται για ασθενείς με συμπτώματα αστάθειας χωρίς προηγουμένως να υπήρξε τραυματισμός στην άρθρωση οπότε μιλάμε για μη – τραυματική αστάθεια.
Η πιο συχνή και πιο βασική βλάβη που δημιουργείται κατά το εξάρθρημα είναι η βλάβη Bankart δηλ η αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου από την ωμογλήνη. Επίσης αρκετά συχνή είναι η βλάβη Hill Sachs, δηλ συμπιεστικό κάταγμα στο πίσω μέρος της βραχιόνιας κεφαλής.
Η συχνότερη αστάθεια είναι η πρόσθια, αλλά σπανιότερα εμφανίζεται η οπίσθια ή ακόμη και η αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων.
Η θεραπεία της αστάθειας πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα της κάθε περίπτωσης. Στόχος της θεραπείας είναι η απάλειψη και η αποφυγή επανειλημμένων επεισοδίων εξαρθρήματος. Η συνέχιση επεισοδίων εξαρθρήματος προκαλεί χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου και συνεχώς αυξανόμενη βλάβη στην ωμογλήνη – ελάττωση του οστικού υποστρώματος -boneloss με αποτέλεσμα την περαιτέρω χαλάρωση της άρθρωσης και αύξηση της αστάθειας. Η συνέχιση των εξαρθρημάτων καταλήγει μακροχρόνια στην ανάπτυξη εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας.
Η συντηρητική θεραπεία της αστάθειας συνίσταται στην ενδυνάμωση των μυών με την ελπίδα της σταθεροποίησης της άρθρωσης και επιπλέον αποφυγή θέσεων στις οποίες εξαρθρώνεται ο ώμος.
Σε νέους ασθενείς, και όσο νεότερος τόσο πιο μεγάλη είναι η ένδειξη, πρέπει να εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία. Κατά την επέμβαση γίνεται προσπάθεια αποκατάστασης όλων των βλαβών που επήλθαν στην άρθρωση και κυρίως της βλάβης Bankart. Ως επί το πλείστο η επέμβαση γίνεται αρθροσκοπικά, αλλά θα πρέπει να τηρούνται τα βασικά κριτήρια και οι ενδείξεις για αρθροσκοπική επέμβαση, έτσι ώστε να έχουμε τα πολύ καλά αποτελέσματα αυτής της επέμβασης.
Σε ύπαρξη σημαντικού βαθμού οστικής απώλειας στην ωμογλήνη και επιπλέον σημαντικού βαθμού συμπιεστικού κατάγματος στο πίσω μέρος της κεφαλής – βλάβη Hill Sachs- τότε ενδείκνυται άλλη επέμβαση με τοποθέτηση οστικού τεμαχίου που συνήθως γίνεται ανοικτά.
Στην πιο συχνά εφαρμοζόμενη αρθροσκοπική επέμβαση διενεργείται αποκατάσταση όλων των βλαβών, κυρίως της αποκόλλησης του επιχειλίου χόνδρου, επέμβαση Bankart, αλλά ενίοτε και αναδίπλωση του χαλαρού συνδέσμου ή ακόμα και η αντιμετώπιση της βλάβης Hill- Sachs με τη μέθοδο Remplissage δηλ τοποθέτηση αρθρικού θύλακα στη περιοχή του κατάγματος. Τα αποτελέσματα της αρθροσκοπικής επέμβασης είναι αρκετά καλά με ποσοστό αποτυχίας 6%-10% όταν τηρούνται τα κριτήρια για αρθροσκοπική θεραπεία.
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση του ασθενή γίνεται με ακινητοποίηση του ώμου σε ειδικό νάρθηκα για περίπου 6 εβδομάδες, έτσι ώστε να δοθεί χρόνος για επούλωση των αποκατασταθέντων ιστών, και ακολούθως έναρξη φυσιοθεραπείας. Ο συνολικός χρόνος επανόδου σε αθλητικές δραστηριότητες είναι περίπου 4 μήνες.
Οι ρευματοπάθειες, με κύριο αντιπρόσωπο τη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, είναι συστηματικές παθήσεις που προσβάλλου όχι μόνο τις διάφορες αρθρώσεις, αλλά επίσης και άλλα όργανα του σώματος. Έτσι λοιπόν μπορούν να προσβάλουν και την άρθρωση του ώμου. Η θεραπεία έγκειται αφενός στη συστηματική θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, και αφετέρου στη διόρθωση της βλάβης στον ώμο. Αυτή μπορεί να είναι υπακρωμιακή υμενίτιδα, ρήξη στροφικού πετάλου ή ακόμα προσβολή και καταστροφή της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης ,οπότε διενεργείται ολική αρθροπλαστική ώμου.
Οι τραυματισμοί και τα κατάγματα στη περιοχή του Ώμου περιλαμβάνουν τους τραυματισμούς στη κλείδα, στη κεφαλή και στο άνω πέρας του βραχιονίου οστού.
Τα κατάματα της κεφαλής του βραχιονίου οστού είναι αρκετά συχνά, και πολλές φορές δύσκολα να αντιμετωπισθούν. Εμφανίζονται συνήθως σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά επίσης και σε νέους ασθενείς έπειτα από άσκηση σημαντικού βαθμού βίας. Συνήθως είναι κατάγματα 4 τεμαχίων.
Η αντιμετώπιση τους πρέπει να λαμβάνει υπόψη της φύση του κατάγματος, αλλά και τη γενική κατάσταση καθώς επίσης και τις ανάγκες και προσδοκίες η του ασθενή.
Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Σε νέους ασθενείς γίνεται προσπάθεια οστεοσύνθεσης και διατήρησης της κεφαλής, ενώ σε ηλικιωμένους ασθενείς μπορεί να γίνει αντικατάσταση της κεφαλής με ημιαρθροπλαστική.
Καταγματα στη περιοχη του ωμου
Αντικατάσταση της κεφαλής με Ημιαρθροπλαστική
Καταγματα στη περιοχη του ωμου
Οστεοσύνθεση του κατάγματος
Τα κατάγματα της κλείδας συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Βέβαια αν η μετατόπιση είναι σημαντική τότε τίθεται θέμα χειρουργικής θεραπείας με αρκετά καλά αποτελέσματα.
Τα εξαρθρήματα της Ακρωμιοκλειδική άρθρωσης αναλύονται στις παθήσεις ώμου.
Στις εκφυλιστικές παθήσεις του ώμου συγκαταλέγεται κυρίως η οστεοαρθρίτιδα, σπανιότερα δε, η οστική νέκρωση της βραχιόνιας κεφαλής.
Η ιδιοπαθής Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου ευτυχώς δεν είναι αρκετά συχνή. Αυτή προέρχεται από τη καταστροφή των αρθρικών επιφανειών στην ωμογλήνη και στη βραχιόνια κεφαλή. Περισσότερο είναι πάθηση φθοράς και εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Άλλες σπανιότερες αιτίες οστεοαρθρίτιδας είναι η μετατραυματική Οστεοαρθρίτιδα που εμφανίζεται μετά από τραυματισμούς στον ώμο- κυρίως κατάγματα- και συναντάται και σε νέους ασθενείς. Επίσης η οστεοαρθρίτιδα ένεκα επανειλημμένων εξαρθρημάτων – Καθ’ έξιν εξάρθρημα -, η οστεοαρθρίτιδα μετά από σηπτική αρθρίτιδα στην άρθρωση του ώμου κλπ.
Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου
Κύριο χαρακτηριστικό είναι ο πόνος και η αργότερα η ελάττωση του εύρους των κινήσεων. Η ακτινογραφική εικόνα παρουσιάζει στένωση του μεσαρθρίου διαστήματος, και αργότερα δημιουργία οστεοφύτων.
Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου
Η θεραπεία αρχικά είναι συντηρητική με αντιφλεγμονώδη αγωγή, φυσιοθεραπεία, ενδοαρθρικές εκχύσεις στεροειδών ή και υαλλουρονικού οξέως. Βασικά γίνεται θεραπεία για να κερδιθεί χρόνος κυρίως σε νέους ασθενείς.
Σε μη ανταπόκριση στη συντηρητική θεραπεία και ανάλογα των περιπτώσεων μπορεί να διενεργηθεί αρθροσκοπικός καθαρισμός.
Εδώ διενεργείται καθαρισμός του φλεγμένοντα υμένα με πιθανή διατομή του θύλακα για αύξηση του εύρους των κινήσεων, καθαρισμός των εκφυλισμένων αρθρικών επιφανειών, πιθανώς την εφαρμογή της τεχνικής των Μικροκαταγμάτων, καθαρισμός ελευθέρων τεμαχίων κλπ. Τα αποτελέσματα του αρθροσκοπικού καθαρισμού είναι σχετικά καλά, ως προς τον πόνο και τη βελτίωση των κινήσεων. Με την πάροδο του χρόνου τα συμπτώματα επανέρχονται. Πρόκειται για συμπτωματική θεραπεία και για να κερδιθεί χρόνος.
Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου
Σε προχωρημένα στάδια και ανάλογα του ασθενή διενεργείται αρθροπλαστική του ώμου. Αυτή μπορεί να είναι είτε ημιαρθροπλαστική (αντικατάσταση μόνο της βραχιόνιας κεφαλής), είτε ολική αρθροπλαστική (με ταυτόχρονη αντικατάσταση και της αρθρικής επιφάνειας της ωμογλήνης).
Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου Εκφυλιστικές Παθήσεις Ώμου
Μία ιδιαίτερη μορφή οστεοαρθρίτιδας ώμου είναι η οστεοαρθρίτιδα ένεκα χρόνιας ρήξης στροφικού πετάλου.(Rotator Cuff Artropathy). Χαρακτηριστική εικόνα εδώ είναι η κεντρική μετανάστευση της κεφαλής και ελάττωση της απόστασης μεταξύ ακρωμίου και κεφαλής. Η θεραπεία αυτής της μορφής της οστεοαρθρίτιδας είναι η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης του ώμου με ανάστροφη πρόσθεση.
Η Συμφιτική θυλακίτιδα, ή Παγωμένος ώμος είναι μία άλλη αιτία πόνου στον ώμο που χαρακτηρίζεται από προοδευτική επιδείνωση του πόνου, με ταυτόχρονο περιορισμό στη κίνηση της άρθρωσης του ώμου.
Η πάθηση αυτή εμφανίζεται είτε σαν ιδιοπαθής , κυρίως σε διαβητικούς ασθενείς, είτε σα δευτεροπαθής μετά από τραυματισμό, χειρουργική επέμβαση τον ώμο, κατάγματα κλπ.
Ο ασθενής εμφανίζει προοδευτικό άλγος στον ώμο με ταυτόχρονο περιορισμό στις ενεργητικές και στις παθητικές κινήσεις του ώμου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της ελάττωσης της έξω στροφής του ώμου.
Η νόσος παρουσιάζει τρείς φάσεις. Αρχικά την οξεία φάση ή τη φάση της προοδευτικής επιδείνωσης, μετά τη χρόνια φάση με τη διατήρηση των συμπτωμάτων και τελικά τη φάση της αποκατάστασης με τη προοδευτική βελτίωση του πόνου και την επάνοδο των κινήσεων του ώμου.
Είναι μία αυτοϊούμενη πάθηση μετά από την ολοκλήρωση του κύκλου σε διάστημα που μπορεί να φθάσει μέχρι και 18-24 μήνες. Η επάνοδος των κινήσεων βέβαια μπορεί να μην επανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα.
Πρόκειται για συρρίκνωση και πάχυνση του αρθρικού θύλακα, με δημιουργία φλεγμονής, που οδηγεί στο περιορισμό των κινήσεων.
Η θεραπεία πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με τον ασθενή.
Αυτή μπορεί να είναι μόνο συμπτωματική (αναλγησία, φυσιοθεραπεία κλπ) και αναμονή της φυσιολογικής πορείας της νόσου.
Επίσης άλλος τρόπος θεραπείας, που εφαρμοζόταν στο παρελθόν και σιγά σιγά εγκαταλείπεται, είναι η προσπάθεια διακοπής της πορείας της νόσου και επίσπευσης της ίασης με τη διενέργεια χειρισμών υπό αναισθησία. Με αυτό το τρόπο σπάζουν οι συμφύσεις βίαια και επανέρχεται η κίνηση. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η πιθανότητα κατάγματος στη περιοχή του ώμου , κυρίως σε ηλικιωμένους ασθενείς .
Νεότερες αντιλήψεις συστήνουν την αρθροσκοπική διατομή του αρθρικού θύλακα και λύση των συμφύσεων στο υπακρωμιακό χώρο. Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η ελεγχόμενη διατομή με αποφυγή δημιουργίας κατάγματος. Τα αποτελέσματα είναι αρκετά καλά. Μειονέκτημα είναι η ανάγκη αρθροσκοπικής επέμβασης.
Συμφιτική Φυλακίτιδα
Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς είναι σχετικά εύκολη. Τοποθετείται ανάρτηση του άνω άκρου για μερικές μέρες για ανακούφιση των συμπτωμάτων. Ταυτόχρονα αρχίζει η κινητοποίηση του ώμου (Φυσιοθεραπεία) με στόχο την αποκατάσταση του εύρος κινήσεων του ώμου. Αργότερα προστίθεται και η ενδυνάμωση των μυών.
H Βλάβη ή Πάθηση SLAP (SLAP- Lesion) είναι μια άλλη αιτία πόνου στη περιοχή του ώμου. Βασικά πρόκειται για αποκόλληση του άνω επιχειλίου χόνδρου στην ωμογλήνη.
Ο επιχείλιος χόνδρος είναι ινοχόνδρινος σχηματισμός που μοιάζει σαν δακτύλιος γύρω από τη περίμετρο της ωμογλήνης. Μοιάζει με το μηνίσκο του γόνατος και σκοπό έχει την συγκράτηση της βραχιόνιας κεφαλής στην ωμογλήνη. Είναι δηλαδή ένας σταθεροποιητικός παράγοντας.
Ο άνω επιχείλιος χόνδρος σχετίζεται άμεσα με τη κατάφυση της Μακράς Κεφαλής του δικεφάλου τένοντα.
Στη πάθηση SLAP επέρχεται αποκόλληση του άνω επιχειλίου χόνδρου από μπροστά προς τα πίσω ( SLAP –Lesion : Superior Labrum from anterior to posterior) και η αιτιολογία της είναι τραυματολογική. Συνήθως πρόκειται για σοβαρού βαθμού τραυματισμό στον ώμο, αλλά ακόμα συναντάται και σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς όπως συμβαίνει σε αθλητές ρήψεων ή άρσης βαρών.
Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται σε συσχετισμό με κινήσεις του ώμου. Η πιθανή διάγνωση τίθεται με την κλινική εξέταση σε συνδυασμό με το ιστορικό του ασθενή και με την βοήθεια της Μαγνητικής Τομογραφίας. Η τελική διάγνωση τίθεται με την αρθροσκόπηση της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης.
Έχουν περιγραφτεί διάφοροι τύποι βλάβης SLAP, αλλά δεν είναι ανάγκη σε αυτό το σημείο να γίνει ανάλυση των διαφόρων τύπων.
Η θεραπεία είναι ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενή. Αρχικά μπορεί να γίνει προσπάθεια συντηρητικής θεραπείας. Σε συνέχιση των συμπτωμάτων, τότε εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία.
Διενεργείται αρθροσκοπική αποκατάσταση της ρήξης του άνω επιχειλίου χόνδρου με τη βοήθεια στηρικτικών αγκυρών, όπως γίνεται και στην αποκατάσταση της βλάβης Bankart στην αστάθεια ώμου.
Οι νεότερες απόψεις υποστηρίζουν αυτή την θεραπεία σε νέους ασθενείς και ιδιαίτερα σε αθλητές. Σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας διενεργείται καθαρισμός του άνω επιχειλίου χόνδρου και διατομή του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου με σύγχρονη τενοντόδεση της μακράς κεφαλής του Δικεφάλου τένοντα. Και αυτό ένεκα της σχετικά αυξημένης πιθανότητας ανάπτυξης μετεγχειρητικής δυσκαμψίας.
Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενής σε αποκατάσταση της βλάβης με άγκυρες καθήλωσης είναι περίπου η ίδια με την αποκατάσταση της αστάθεια. Αρχική ακινητοποίηση του άνω άκρου για χρόνο επούλωσης και ακολούθως προοδευτική κινητοποίηση με ενδυνάμωση.
created with
Joomla Page Builder .
