Οι τενοντοελυτρίτιδες, δηλ οι φλεγμονές των τενόντων και των ελύτρων τους , κυρίως στους καμπτήρες τένοντες είναι αρκετά συχνές. Αιτίες συνήθως είναι η υπέρχρηση, αλλά και στα πλαίσια Ρευματοπάθειας. Η θεραπεία τους είναι ως επί το πλείστο συντηρητική με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, παγοθεραπεία και πιθανώς φυσιοθεραπεία. Αντίθετα δε, η σηπτική τενοντοελυτρίτιδα χρήζει άμεσης χειρουργικής θεραπείας για διάνοιξη του ελύτρου, πλύσιμο και ενδοφλέβια αντιβίωση.
Ιδιαίτερη μορφή στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας είναι ο εκτινασσόμενος δάχτυλος. (Trigger finger). Εδώ υπάρχει πόνος στο δάκτυλο με περιορισμό της κίνησης η ποία ελευθερώνεται με αναπήδηση του δακτύλου. Στα αρχικά στάδια μπορεί να επιχειρηθεί συντηρητική θεραπεία, ή έκχυση Στεροειδών στο Α1-Pulley που εντοπίζεται το πρόβλημα. Συνήθως όμως η κατάσταση απαιτεί χειρουργική θεραπεία, όπου γίνεται διατομή του Α1- Pulley και ελευθερώνεται ο τένοντας. Η επέμβαση διενεργείται υπό τοπική αναισθησία και δεν χρειάζεται εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο.
Άλλη ιδιαίτερη στενωτική τενοντοελυτρίτιδα είναι η De Quervain. Υπάρχει πόνος στην κερκιδική πλευρά του καρπού που επιδεινώνεται με τη κίνηση του αντίχειρα. Πρόκειται για στενωτική τενοντοελυτρίτιδα των τενόντων του μακρού απαγωγού και του βραχύ εκτείνοντα τον αντίχειρα, καθώς περνούν κάτω από το 1ον διαμέρισμα των εκτεινόντων στο καρπό. Η θεραπεία είναι όπως ακριβώς και στις άλλες στενωτικές τενοντοελυτρίτιδες.
Η οστεοαρθρίτιδα καρπού εμφανίζεται συνήθως μετά από σοβαρού τραυματισμούς όπως κατάγματα κάτω πέρατος κερκίδας και κατάγματα σκαφοειδούς που δεν έτυχαν θεραπείας. Εμφανίζεται επίσης σε προχωρημένα στάδια άσηπτης νέκρωσης μηνοειδούς οστού. Πολύ συχνή μορφή οστεοαρθρίτιδας στη περιοχή είναι η οστεοαρθρίτιδα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα. Οστεοαρθρίτιδα μεταξύ του των οστών του καρπού ( μείζων πολύγωνο) και 1ου μετακαρπίου . Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας στη περιοχή αντιμετωπίζεται όπως και στις άλλες περιοχές, δηλ συντηρητική θεραπεία στα αρχικά στάδια και χειρουργική σε προχωρημένα στάδια.
Ο καρπός και κυρίως το χέρι είναι τα κατεξοχήν όργανα του μυοσκελετικού συστήματος που προσβάλλονται πιο συχνά από τη Ρευματοειδή αρθρίτιδα. Όπως είναι γνωστό η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι συστηματική νόσος που προσβάλλει όχι μόνο το μυοσκελετικό σύστημα, αλλά και άλλα εσωτερικά όργανα. Ο ορθοπαιδικός ασχολείται με τη θεραπεία των επιπλοκών της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στο μυοσκελετικό σύστημα. Η θεραπεία αυτή είναι κυρίως χειρουργική και γίνεται προσπάθεια διόρθωσης/ αποκατάστασης των επιπλοκών ( Υμενίτιδες τενόντων, παραμορφώσεις αρθρώσεων, ρήξη τενόντων κλπ).
Τα κατάγματα του χεριού περιλαμβάνουν τα κατάγματα των μετακαρπίων οστών και τα κατάγματα των φαλαγγών των δακτύλων. Τα κατάγματα αυτά βασικά αντιμετωπίζονται με βάση τις γενικές αρχές θεραπείας καταγμάτων. Τα απαρεκτόπιστα, ή τα κατάγματα με μικρή παρεκτόπιση αντιμετωπίζονται συντηρητικά με ακινητοποίηση, τα δε παρεκτοπισμένα ή τα ασταθή κατάγματα με οστεοσύνθεση.
Η σφυροδακτυλία ( Mallet finger) είναι τραυματισμός στον εκτατικό μηχανισμό της τελικής φάλαγγας των δακτύλων. Πρόκειται για τραυματισμό υπέρκαμψη, που προκαλεί διατομή της κατάφυσης του εκτείνοντα τένοντα στη βάση της τελικής φάλαγγα ς του δακτύλου. Συχνότερα εμφανίζεται στ ο μεσαίο δάκτυλο και στο δείκτη. Η τελική φάλαγγα βρίσκεται σε κάμψη και ο ασθενής αδυνατεί να εκτείνει τη τελική φάλαγγα. Διάκριση γίνεται σε οστική σφυροδακτυλία ( bony mallet finger) όταν μαζί με τον αποσπασθέν τένοντα υπάρχει και οστικό τεμάχιο, οπότε η πρόγνωση είναι καλύτερη. Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική με διατήρηση της τελικής φάλαγγας σε (υπέρ) έκταση για 6 εβδομάδες και ακολούθως φυσιοθεραπεία. Μπορεί όμως να είναι και χειρουργική, όπου έχουν περιγραφεί πολλές μέθοδοι θεραπείας. Τα αποτελέσματα υπερέχουν ελαφρώς στη χειρουργική θεραπεία.
Το Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα ( ΣΚΣ) είναι πολύ συχνή πάθηση που παρουσιάζεται κυρίως με πόνο στο καρπό και στα δάκτυλα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός των αιμωδιών στα τρία κερκιδικά δάκτυλα (αντίχειρας, δείκτης και μέσο δάκτυλο) το βράδυ, που αναγκάζουν τον ασθενή να ξυπνά και να κουνάει δυνατά το χέρι του για ανακούφιση. Σε προχωρημένο στάδιο, ο πόνος και οι αιμωδίες αντανακλούνται κεντρικά μέχρι τον αγκώνα ή ακόμα και στον ώμο. Σε πιο προχωρημένο στάδιο υπάρχει ατροφία των μυών του θέναρος (αντίχειρα) με αδυναμία στην απαγωγή του αντίχειρα.
Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό, τη κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με το Ηλεκτρομυογράφημα (Νευρογράφημα) . Αυτό όταν είναι θετικό τότε υπάρχει ΣΚΣ, όταν όμως είναι αρνητικό τότε δεν αποκλείεται πλήρως το ΣΚΣ.
Η θεραπεία στα αρχικά στάδια είναι συντηριτική. Χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και γίνεται ακινητοποίηση του καρπού με νάρθηκα κυρίως το βράδυ. Επιπλέον, και συνήθως σε εγκυμοσύνη, γίνεται ένεση στεροειδών στον καρπιαίο σωλήνα.
Η βασική όμως θεραπεία είναι χειρουργική, η οποία γίνεται με τοπική νάρκωση. Διενεργείται μικρή τομή δέρματος περίπου 2 εκ. στη παλαμιαία επιφάνεια του καρπιαίου σωλήνα, και ακολούθως διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου και απελευθέρωση του μέσου νεύρου. Ήδη από το πρώτο βράδυ ο ασθενής ανακουφίζεται από τα νυκτερινά συμπτώματα.
Όταν η επέμβαση καθυστερήσει και υπάρχουν μόνιμες αιμωδίες, αυτές βελτιώνονται σταδιακά με τη πάροδο του χρόνου. Η ατροφία δε του θέναρος συνήθως δεν επανέρχεται.
Η άσηπτη νέκρωση του μηνοειδούς οστού είναι μία σχετικά σπάνια πάθηση. Εμφανίζεται κυρίως σε εργάτες χειρονακτικής εργασίας, ( χρήση κομπρεσέρ). Ο ασθενής παραπονείται για πόνο και περιορισμό στις κινήσεις του καρπού.
Η ακτινογραφία στα αρχικά στάδια είναι χωρίς παθολογικά ευρήματα, αλλά αργότερα εμφανίζει στοιχεία νέκρωσης. Η διάγνωση στα αρχικά στάδια τίθεται με τη μαγνητική τομογραφία ή το σπινθηρογράφημα οστών.
Η θεραπεία στα αρχικά σταδία είναι ακινητοποίηση με την ελπίδα της επαναγγείωσης του οστού. Αργότερα η θεραπεία είναι χειρουργική και ανάλογα στο πόσο προχωρημένη είναι η νέκρωση του μηνοειδούς, δηλ προσπάθεια επαναγγείωσης με αποφόρτιση του οστού,( οστεοτομία κερκίδας) αρχικά , στα δε προχωρημένα στάδια με καθίζηση του καρπού εφαρμόζεται μερική/η αρθρώδεση καρπού.
Τα κατάγματα του κάτω πέρατος της κερκίδα είναι πολύ συχνά με τα πιο γνωστά τα κατάγματα τύπου Colles. Η αντιμετώπιση τους είναι συνήθως συντηρητική, δηλ ανάταξη και τοποθέτηση γύψου για περίπου 6 εβδομάδες. Εάν όμως τα κατάγματα αυτά παρουσιάζουν μεγάλη συντριπτικότητα με μεγάλη παρεκτόπιση και ιδιαίτερα με διαταραχή των αρθρικών επιφανειών, υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία. Η προσπέλαση είναι συνήθως παλαμιαία, κάποτε όμως ανάλογα του κατάγματος επιβάλλεται η ραχιαία προσπέλαση. Τα αποτελέσματα της χειρουργικής θεραπείας έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ το τελευταίο καιρό ένεκα της χρήσης ανατομικών πλακών με μηχανισμό κλειδώματος βίδας και πλάκας( locking plates). Ο στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι η ανατομική ανάταξη και η σταθερή οστεοσύνθεση, που να επιτρέπει την άμεση κινητοποίηση του καρπού χωρίς τη χρήση γύψου.
created with
Joomla Page Builder .
